تفسیر واژه صدّیقه

صدّیقه

از نام های بانوای با نوان، صدّیقه است و این واژه مقدس به مفهوم بسیار راستگو می باشد.

این واژه به کسر صاد و تشدید دال از صیغه های مبالغه است و در معنا رساتر از واژه صدوق می باشد. 

در تفسیر این واژه برخی از واژه شناسان گفته اند:

1) به معنایی کسی که همواره راست می گوید.

2) برخی گفته اند هرگز دروغ نمی گوید.

3) به باور برخی صدیق به مفهوم کسی است که در راست گویی در اوج کمال است و گفتارش را با رفتارش تصدیق می کند

     و همواره نیکوکار است.

4) برخی گفته اند صدیق کسی که در اثر عادت به راستگویی از او دروغ سر نمی زند.

5) برخی صدیق را به کسی تفسیر کرده اند که گفتار، رفتار ، اندیشه اش راست است. و راست گویی خویش تن را با عملکرد

     درست ثابت می نماید.

6) برخی بر آنند که صدیق کسی است که آنچه را حق و عدالت بپسندد با گفتار و عمل کرد خویش گواهی می کند.

7) برخی گفته اند کسی است که راستی و راست گویی همواره منش همیشگی اوست.

8) صدیق کسی است که آن چه را خداوند فرمان داده بپذیرد و به خدا و پیامبرانش(علیهم السلام) و آن چه به آنان فرود آمده

    است آگاهانه ایمان بیاورد.